Przejechałem przez granicę i byłem metodą szczęśliwy z tego, że wszystko się udało. Dojechaliśmy do miasta Niewiel, to jedyne miasto z pogonią w herbie w Rosji. We wstępnych planach miałem tutaj przyjechać w poniedziałek, ale w związku z obudową zdecydowałem się tylko obejrzeć zza okna autobusu. To jedno z trzech miast powiatowych północnych granic Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pozostałe dwa to Siebierz i Wielirz. Bardzo chciałem odwiedzić te miasta ponieważ słyszałem, że na tych terenach do dzisiejszego dnia zachowały się białoruskie dialekty i chciałem się przekonać o tym na własne uszy. Jednak nie było mi to pisane tym razem. Może dlatego, że jest tutaj ogromna liczba Cyganów, którzy chętnie zajęli by się moim ekwipunkiem. Kiedyś nawet żył tu podobno baron cygański. Żeby było ciekawiej, przysiadła się do mnie w Niewielu Cyganka, od razu uprzedzę, że nie okradła mnie, nie chciała wróżyć mi z ręki itd. Z ciekawością wysłuchała mojej historii i poprosiła, abym dał jej namiary na bloga to choć zdjęcia poogląda skoro nie zna polskiego. Miała ma imię Regina i jechała do Wielikich Łuk w związku z czekającą ją już drugą operacją na usunięcie kamieni z nerek. Dojechaliśmy na dworzec autobusowy, przez tę rozmowę straciłem parę fajnych kadrów, ale z drugiej strony dowiedziałem się, że Cyganie w Rosji jeśli chcą znaleźć pracę to ludzie boją się ich wziąć na etat przez co przychodzi im kraść. System jest na tyle chory, że cyganie dzielą się łupami z policją. Zaczekałem aż Regina dopali papierosa i wtedy zebrałem się na miasto przez czas, kiedy paliła obok nas przeszła trzy razy Cyganka, Regina zażartowała, że Cyganie są jak psy i że ta babka najchętniej ukręciłaby jej głowę, za to, że śmie tak być. A w ogóle to zwróciła uwagę, że mi się przygląda. Zrobiło mi się niemile ciepło w tym momencie na sercu. Czytaj dalej „12. Dzień wyjazdu (30.08)” →

Jak można było zobaczyć przeszedłem granicę pieszo. Straszyła mnie tylko nadchodzącą burza, niedźwiedzie i żubry. Ale już dwa kilometry przede mną była rosyjska wioska Doloci w której mógłbym się zatrzymać. Minąłem stojący tir, który zrozumiałem, że zatrzymał się po to, aby mnie ze sobą zabrać, ale myliłem się, kierowca nie myśl najmniejszej ochoty mnie zabrać. Doszedłem więc do budki granicznej w jakiej Rosjanie sprawdzają paszporty wjeżdżających od strony Białorusi mimo, że Unia Celna miała być takim Shengenem. Przed wojną w Ukrainie nawet tak i było, ale w czasie działań wojennych Rosjanie wymyślili, że ukraińcy dywersanci mogą się tędy przedostawać na rosyjskie tyły więc zaczęły się kontrole. Widać jak mocno wierzą białoruskiej służbie granicznej, która i tak spełnią wszystkie wymagania Unii Celnej. Czytaj dalej „Strachy na lachy i przekroczenie wizy białoruskiej” →