Wstałem z rana, zrobiłem sobie kawę żeby się obudzić, do tego poszła białoruska tuszonka (konserwa). Prysznic i poszedłem na miasto do muzeum sztuki w Permie. Dzień wcześniej nie zrozumiałem się z Anią i pomyślałem, że tutaj będą się znajdowały dzieła sztuki Nieńców i Chantów (koczownicze ludy żyjące na północy Rosji) związane z ich religijnymi pogańskimi wierzeniami. Było to logiczne bo w kraju permskim, żyli wcześniej komi chantowie (oczywiście na północy tego okręgu). Czytaj dalej „23. Dzień podróży (10.09)” →

Wstałem z rana, kolejny post, kolejna godzina. Kawa z Saszą, pyszne śniadanie, jajecznica. Swoją drogą warto wyjaśnić jedną rzecz. Mianowicie Aleksander i Aleksandra mają taką samą zdrobniałą formę po rosyjsku: Sasza, to samo dotyczy Eugenii i Eugeniusza czyli Żenia. Przez co bez kontekstu ciężko określić czy mówię o mężczyźnie czy o kobiecie. Sasza ma na szczęście nienormowane godziny pracy przez co mogliśmy wyjść wystarczająco późno. Czytaj dalej „21. Dzień podróży (08.09)” →

Wstałem wcześniej, skończyłem kolejny post. Dima przyszedł i poszliśmy zjeść śniadanie. Czekały na mnie pielmieni rosyjskie na białoruską modę polane śmietaną. Do tego dostałem przepyszną kawę wprost z kafieterki wraz z pysznym wiejskim mlekiem. Zaczęliśmy znów rozmawiać o autostopie z Dimą, on bardzo by chciał zacząć też tak podróżować, a jego mama zupełnie nie ma nic przeciwko. Sama w młodości jeździła stopem. Dość długo namawiałem Dimę, aby spróbował pojechać na początek do Czeboksarów, które są dostatecznie blisko (150 kilometrów na rosyjskie odległości to tak naprawdę nic). I chyba nawet udało mi się go na koniec przekonać. Okazało się, że mama Dimy jest tatarką, a ojciec maryjczykiem. Przy tym sam Dima jeszcze dzień wcześniej określał się za ruskiego. Jest to jeden z wielu przykładów jak Rosjanom udało się przeprowadzić proces asymilacji różnych nacji. W Rosji praktycznie wszyscy mają wymieszane korzenie. Idę o zakład, że w dowolnym rosyjskim mieście, w ciągu dnia jeśli mi dacie pół godziny znajdę Wam człowieka z polskimi korzeniami. I nie chodzi tu o to, że Polacy mnożyli się tutaj jak króliki, a o to, że tak mocno wymieszani są tutaj ludzie. Czytaj dalej „20. Dzień podróży (07.09)” →

Miałem tego dnia wedle planów wyjechać dalej na wschód. Ale patrząc się, że wedle pogody nas cały dzień lać zdecydowałem, że zostanę cały dzień na miejscu. Wstałem dużo wcześniej, aby skończyć kolejny post, zrobiłem sobie kawę po wietnamsku i odplływałem we wspomnieniach. Później zjedliśmy z Anżelą kolację i zostałem odprowadzony do metra.

W Rosji każde miasto, które za związku radzieckiego miało więcej niż milion mieszkańców musiało mieć postawione metro. Dokładnie tak samo tutaj zostało postawione pod koniec lat 80. W metrze używane są żetony z nabitą dziurką. Łudząco przypominają te używane w Petersburgu i nie przypadkowo. Okazuje się, że przez c wiele lat były tu używane dokładnie takie dane żetony jak w Piterze i ludzie wywozili je tam masowo, bo tam były dwa razy droższe. Czytaj dalej „18. Dzień podróży (05.09)” →

Przebudziłem się z kociakami, które chciały się bawić wszystkim co tylko znalazło się w ich zasięgu. Chociażby moim kucykiem. Ogarnąłem kolejny post na bloga i poszedłem obejrzeć kreml, który był położony niedaleko od domu Maksima. Pod samymi murami przepływa malutka rzeczka Kamionka, nazywa się tak ponieważ dawniej miała kamienne dno, była poszerzona i przepływali przez nią kupcy, którzy zwiększali potencjał tego miasta. Zaraz za rzeką na polanie pasły się krowy. Jeśli nie zwracać uwagi na chińskich turystów, to ma się odczucie, że przeniosło się w inną czasoprzestrzeń. Sam kreml tak naprawdę nie posiada murów, posiada jedynie wały obronne, które zachowały się do współczesnych czasów w bardzo dobrym stanie. Na terenie kremla znajdują się dwie cerkwie, przy czym cerkiew Mikołaja cudotwórcy jest w pełni drewniana. Do dzisiaj drewniane kopuły wyprawiają mnie w zachwyt, ile czasu trzeba spędzić przy ich obróbce nawet nie chcę sobie wyobrażać. Cerkiew została przeniesiona z jakiejś spod suzdalskiej wsi, była odrestaurowana jeszcze w latach sześćdziesiątych i jest świetnym przykładem jak wyglądały świątynie w osiemnastym, dziewiętnastym wieku w okręgu suzdalskim. Zaraz obok głównej cerkwii przemienienia pańskiego znajduje się czasownia (mała świątynia prawosławna) w której znajdują się zwłoki księcia Pożarskiego, który dowodził armią jaka wypędziła Polaków z Moskwy w 1612 roku. W związku z tą historią jest wiele zakłamań, ale wrócimy do tego w Niżnym Nowgoradzie. Czytaj dalej „17. Dzień podróży (04.09)” →

Wstałem o 7:30, widząc wszystko w totalnej rozsypce , spakowałem wszystko w plecak, toaleta, pożegnałem się z Nikitą, który z nami nie pił i wybiegłem na dworzec Nowogiriejewskij, musiałem zrobić trzy kilometry w 25 minut z pełni napakowanym plecakiem. Co się udało, kosztem mokrych wszystkich ciuchów na sobie. Na dworcu były tłumy ludzi, stanie do kas odpadało jeżeli miałem zdążyć na swój pociąg. Poszedłem więc do kolejnych automatów, którym po wczorajszym dniu przestałem ufać. Na szczęście na elektrićki nie trzeba uzupełniać danych osobowych. Wybrałem wszystko, przystępuje do płacenia kartą, a tu zonk. Jakiś błąd, drugi raz powtarzam procedurę to samo, ludzie za mną się denerwują i przechodzą do innych automatów, widząc, że szykuje się grubsza potyczka z techniką. W końcu wysupłuję gotówkę i opłacam nią przejazd. Drukuje się bilecik i biegnę z nim co sił na górę na peron, jest godzina 8:26 i za dwie minuty mam odjazd swojego pociągu. Jeszcze bramka, która mnie przepuszcza z moim biletem na QR kod. Dolatuje na peron i chód się nie zgadza, mój pociąg odjechał dwie minuty temu. Cholera pomyliła mi się godzina odjazdu o cztery minuty. Co robić? Czytaj dalej „16. Dzień podróży (03.09)” →